Pluk 13 - 3D

Illustratie: Willemijn de Lint
Ik heb nog niet vaak een slechte film gezien tijdens Pluk de Nacht. Sterker nog, ik kan me slechts één film herinneren die me niet zo aansprak. Geen slechte film, maar aan mij niet besteed. Altijd zijn het films die een interessante andere zienswijze bieden, originele plots ten toon spreiden of onderwerpen aansnijden waarover niet vaak wordt nagedacht. En daar houd ik van.

Soms, echter, heb ik ook wel zin in hersenloos vermaak. De superhelden laat ik graag aan me voorbij gaan, maar ik ben een sucker voor sciencefiction en horror. Ook voor slechte sciencefiction en horror. Juist voor slechte sciencefiction en horror. Hoe groter en belachelijker de monsters, hoe beter ik ervoor ga zitten. Hoe ongeloofwaardiger de apocalytische natuurramp, hoe dieper ik wegzak in het pluche. Hoe groter de gaten in de plot, hoe sneller mijn popcorn op is.

Helaas zal ik dergelijke films in de toekomst alleen nog maar thuis kunnen kijken. Een beetje sciencefiction-film wordt in de bioscopen enkel nog in 3D vertoond. Er is al veel gezegd en geschreven over 3D, maar ik begrijp het nog steeds niet. Ik krijg er heus geen hoofdpijn van, ik wordt niet duizelig, maar ik zie wel alles dubbel. Onscherp. Bovendien vind ik het echt niet te gek.

Films worden voornamelijk in 3D aangeboden omdat daar hogere prijzen voor gevraagd kunnen worden. Kon je ‘vroeger’ nog naar de 3D- of 2D-voorstelling, tegenwoordig heb je die keuze niet meer. Niet in Haarlem en meestal ook niet in Amsterdam. Nou, dan niet. Ik kijk nog liever een illegaal gedownloade CAM-versie van een film (of liever, om heel precies te zijn, een legaal gedownloade kopie van een illegaal geüploade film) dan dat ik met een idioot brilletje over mijn eigen bril een beetje zit te gokken wat er op het scherm gebeurt. Met de ondertitels tegen mijn kin geplakt.

Het is ook storend dat 3D-films altijd volzitten met 3D-shots. Dat is logisch, want daar is het natuurlijk om te doen, maar na de vierde auto die vol diepte supersnel jouw richting op crasht weet je het wel. De kogels, pijlen, bijlen en andersoortige projectielen die op gelijke wijze op je af snellen brengen enigszins afwisseling, maar niet veel. Een 3D-film is ALTIJD een 3D-promotiefilm. Kijk eens wat we kunnen. Gaaf, hè? Het is net of het echt naar je toe komt. Je schrok, hè? Hahaha, jahaa, dát is 3D! Te gek.

Nee. Niet te gek. Star Wars is te gek. Evil Dead II is te gek. Films waarin de special effects met aandacht, enthousiasme en vernuft voor elkaar gekregen zijn. Inmiddels zie je precies hoe ze het voor elkaar gekregen hebben - met modelletjes, met stop-motion, met lijm en schaar -, maar ze zijn tenminste origineel bedacht. Ze zijn niet hetzelfde als de vorige zes effecten. En ze zijn niet hetzelfde als in de vorige zeventien 3D-films. In originaliteit schuilt kwaliteit.

Kinderen vinden 3D-films leuk. Prima. Maar kinderen vinden alles leuk. Mannen met buikjes en kettingen om hun nek vinden het om te gieren om 3D-pornofilms voor zich te zien, dat gaat er altijd erg plastisch aan toe, maar die mannen zijn eigenlijk ook gewoon kinderen. Toen Christopher Nolan gevraagd werd waarom hij Batman XVI niet in 3D had geschoten antwoordde hij dat hij niemand kende die dat echt te gek vond. Vandaar. Ik ken die mensen ook niet. Althans, niet boven de veertien jaar.

Weest allen gerust; Pluk de Nacht is geheid 3D-vrij. Maar let op! Als er tijdens een Pluk-film plotseling iets met veel diepte supersnel jouw richting op komt kun je het beste even bukken.